ماڪ جي ڦُڙن جو تاج
الطاف شيخ
فلپين جي ڪنهن ٻيٽ جي ڪنهن بادشاهه کي اولاد ۾ فقط هڪ ئي ڌيءَ هئي. هو تمام گهڻو ضدي هئي. هڪ ڏينهن هوءَ صبح جو سوير باغ ۾ پسار ڪرڻ لاءِ نڪتي ته هن کي گلن ۽ پنن تي ماڪ جا ڦڙا چمڪندي نظر آيا. ماڪ جا هي ڦڙا انهن هيرن کان وڌيڪ چمڪندڙ ۽ سهڻا لڳي رهيا هئا، جيڪي شهزاديءَ وٽ هئا.
شهزادي سڌي محل ڏي موٽي ۽ بادشاهه کي چيو: ”مون کي ماڪ جي ڦڙڻ جو هڪ تاج ٺهرائي ڏي. جيستائين مون کي تاج نه ملندو، آئون نه کائينديس نه پيئنديس.“ اهو چئي شهزادي ڪمري جو دروازو بندڪري ڇڏيو ۽ چادر ڍڪي پلنگ تي سمهي رهي.
بادشاهه سمجهيو ٿي ته ماڪ جي ڦڙن مان تاج ٺهي نٿو سگهي. تنهن هوندي به هن پنهنجي لاڏلي ڌيءَ جو ضد پورو ڪرڻ لاء شهر جي سڀني سونارن کي پاڻ وٽ گهرايو ۽ انهن کي چيو ته ٽن ڏينهن اندر ماڪ جي ڦڙن جو تاج ٺاهي منهنجي اڳيان حاضر ڪريو نه ته توهان کي سخت سزا ڏني ويندي. ويچارا سونارا منجهي پيا ته ماڪ جي ڦڙڻ جو تاج ڪيئن ٺاهجي.
انهن سونارن ۾ هڪ پوڙو سونارو تمام گهڻو عقلمند هو. سوچي سوچي هن جي دماغ ۾ هڪ اٽڪل آئي. هو ٻئي ڏينهن صبح جو بادشاهه جي محل جي دروازي تي آيو ۽ سپاهين کي چيو ته هو شهزاديءَ جو تاج ٺاهڻ آيو آهي. سپاهي هن کي شهزاديءَ وٽ وٺي ويا. پوڙهي سوناري شهزاديءَ کي جهڪي سلام ڪيو ۽ چيو: ”شهزادي صاحبا، آئون توهان جو تاج ٺاهڻ آيو آهيان پر منهنجو هڪ ننڍڙو عرض آهي.“
”پوڙها سونارا وڏي دل ڪري ٻڌا ته تون ڇا ٿو چوڻ چاهين؟“ شهزاديءَ چيو.
سوناري چيو: ”توهان باغ ۾ هلي مون کي ماڪ جا اهي ڦڙا کڻي ڏيو جن جو توهين تاج ٺهرائڻ چاهيو ٿيون. جيڪي جيڪي ڦڙا توهين پسند ڪري مون کي ڏينديون انهن جو ان ئي وقت توهان کي تاج ٺاهي ڏيندس.“
شهزادي سوناري سان گڏ باغ ۾ وئي. گلن ۽ پنن تي ماڪ جا هيرن جهڙا ڦڙا چمڪي رهيا هئا پر شهزاديءَ جنهن ڦڙي کي به هٿ ٿي لاٿو ته هن جي آڱر تان پاڻيءَ وانگر وهي ٿي ويو.
اهو لقاءَ ڏسي شهزاديءَ کي پنهنجي غلطي جو احساس ٿيو ۽ پوڙهي سوناري کان معافي وٺي- دل ئي دل ۾ پڪو پهه ڪيو ته هوءَ هاڻ آئيندي ڪڏهن به اهڙو ضد نه ڪندي.
No comments:
Post a Comment