اولڙو
ڪهاڻي
محمد علي پٺاڻ
”ٻڌ!“
”جي،“
”تو مون ۾ اهڙي
ڪهڙي شيءِ ڏٺي هئي جو بابي کي منهنجي سڱ عيوض لک رپيا ڀري ڏنئي؟“
”هڪ تون بڻيائتي
خاندان جي هئينءَ، جنهن جي ستن پيڙهين پنهنجي نڪ تي مک ويهڻ ناهي ڏني ۽ ٻيو تون سهڻي
به تمام گهڻي هئينءَ.“
”تون نه
منهنجي جيڏي تعريف ڪندو آن، آئيني ۾ پاڻ کي ڏسندي آهيان ته سچ، ڏاڍي لڄي ٿيندي
آهيان. تون منهنجي ايڏي تعريف ڇو ڪندو آن؟“
”تنهنجي
سونهن جو حق ادا ڪندو آهيان. ياد ٿئي، جڏهن پهريون دفعو پڦاٽن جي شاديءَ ۾ توکي ڏٺو
هوم؟“
”ها ياد آ،
چتائي پيو ڏسين. اک ئي نه پيو ڪڍين مون مان.“
