افسانوي ادب تي مهاڳ
لکرائڻ جي اجائي روايت
ڪليم ٻٽ
هيءَ مضمون هتان کڻي
شروع ڪجي ته نوان ليکڪ ڪهاڻين ۽ شاعريءَ جي ڪتابن ۽ ناولن تي مهاڳ لکرائي پنهنجي
تخليقي صلاحيتن سان هڪ ته ناانصافي ڪن ٿا، ٻيو انهن کي پنهنجي تخليقي صلاحيتن تي ڀروسو
نه آهي جو اهي مهاڳ لکرائين ٿا جنهن جي ڪري نون ليکڪ پنهنجي خوداعتمادي وڃائي ٿو
ويهي رهي.
سنٻنڌ
(ريختہ ڪھاڻي)
ڪھاڻيڪار: گلزار
سنڌيڪار: انجنيئر
عبدالوھاب سھتو
لالا
جي کي ان ڳالھ جي کڻڪ پئجي وئي ته؛ لالائڻ، مٿي جا وار ڪٽرائي ڇڏيا آھن ۽ کانئس
پڇيائين به نه.
پوئين
مھيني سندن نونھ، پيڪي وئي ھئي ته سس کي به ساڻ وتيون وئي ھئي، دھليءَ. جيئن ٽرين
۾ ھنج واري ٻار کي سنڀالڻ ۾ سھنجائي رھي.
لالا
جيءَ کان پاڻ مايا ديويءَ پڇيو ھيو؛ ”نونھ چوي پئي، دھليءَ ھلڻ لاءِ، وڃان؟“
