Monday, October 27, 2014

ٻڪرار جي سياڻپ - دوست محمد جوڻو

ٻڪرار جي سياڻپ
دوست محمد جوڻو
ڪنهن زماني جي هڪ بادشاهه جي ڳالهه آهي. بادشاهه جو نالو جان هو. اهو بادشاهه پنهنجي عوام لاءِ وڏو ظالم ۽ حاسد هوندو هو. هو سمجهندو هو ته سڄي ملڪ ۾ مون کان سواءِ نه ڪنهن وٽ دولت هجي ۽ نه عزت. هن کي جيڪڏهن ڪنهن شخص تي شڪ ٿيندو هو ته ماڻهو هن جي عزت ڪن ٿا ۽ هن جي ڳالهه مڃن ٿا ته پوءِ بادشاهه انهيءَ شخص جو دشمن ٿي پوندو هو ۽ هن تي ڏاڍا ظلم ڪندو هو.

ٻارن جو وڪرو - مقصود گل

ٻارن جو وڪرو
ڪھاڻي
مقصود گل
ڪراچي جي ريگل چوڪ جي فوٽ پاٿ تي پڪي عمر جو هڪ مرد ۽ هڪ عورت، ٻه معصوم ٻارڙا کارن ۾ ويهاريو اڳيان رکيو ويٺا هئا، ۽ هوڪا ڏئي رهيا هئا؛ ”ٻار وٺو! ٻار وٺو!“ عورت جو منهن لٿل ۽ مايوس هو پر مرد پنهنجي مايوسيءَ ۽ درد کي، هٿرادو مرڪ مرڪي، پردو وجهڻ جي ناڪام ڪوشش ڪري رهيو هو.
ماڻهن جي هجوم مان هڪ گراهڪ ڳالهايو؛ ”گهڻو...... گهڻو!“
مرد وراڻيو؛ ”ٻه ٻه هزار.“
گراهڪ چيو؛ ”نه! هڪ هڪ هزار!“
”ڏي ڀلا!“ مرد هٿ ڊگهو ڪندي چيو.
”نه نه مون کي نه کپن...! بس مون ائين ئي چيو. اگهه پڇڻ لاءِ...!“ گراهڪ چيو.
ٻارن جي ماءُ ڏکوئيندڙ لفظن ۾ چيو؛ ”پئسا نه ڏي! تون ٻار ائين ئي وٺي وڃ! بس منهنجي ٻارن کي ڍَوَ تي ماني کارائجانءِ..!“

ماءُ جون اکيون آبشار ٿي ٽمڻ لڳيون..!

امن، پيار ۽ آزادي - مقصود گل

امن، پيار ۽ آزادي
ڪھاڻي
مقصود گل
قسمت جي ديوي جڏهن اسان تي راضي ٿي هئي، تڏهن هن اسان کي ٽي تحفا ڏنا هئا. ”امن، پيار ۽ آزادي“ امن جو پيارو پکي، پيار جو ڪتاب (شاهه جو رسالو) ۽ آزاديءَ جو انمول هيرو. مٿان وري، انهن ٽنهي شين جي حفاظت جي هدايت به ڪئي هئائين. پر افسوس جو اسان پنهنجي اندروني اختلافن سبب، امن جو پيارو پکي اڏائي ڇڏيو ۽ ذاتي  مصروفيتن سبب پيار جي ڪتاب جو مطالعو به ڇڏي ڏنو آهي.

هاڻي به اسان جيڪڏهن پاڻ نه سنڀاليو ته قسمت جي ديوي اسان کان نالي ماتر آزاديءَ وارو انمول هيرو به کسي وٺندي. ته پوءِ اسان کي کينهوڙي خان وانگر نام نهاد آزادي مارچ يا ملان ماڪوڙي وانگر هروڀرو انقلاب لاءِ ڌرڻا هڻڻا پوندا. پر اسان ايترا ڏوڪڙ ڪٿان آڻينداسين.

ٺيڪو -مقصود گل

ٺيڪو
ڪھاڻي
مقصود گل
فقيرياڻي؛ ”الله جي نالي تي خيرات ڏي، حاجي صاحب! ٻچڙو بيمار آهي، شيشي وٺندس.“
حاجي صاحب، کيسي مان پنج روپيا ڪڍي، فقيرياڻيءَ جي تريءَ تي رکيا.
”حاجي صاحب! شيشي چاليهن روپئين ملندي.“ فقيرياڻي شيشيءَ جو پاٺو ڏيکاريندي، حاجي صاحب کي چيو، ۽ ٻانهون ٻڌي حاجي صاحب کي نيزاري ڪرڻ لڳي.
”مون ٺيڪو کنيو آهي ڇا؟“ حاجي صاحب ڪاوڙ مان فقيرياڻيءَ جي هٿ کي ڌڪو ڏئي، هڪ پاسي ڪري اڳتي وڌي ويو.

فقيرياڻي ويچاري، حاجي صاحب کي ڏسندي رهجي وئي... ٻارڙي فقيرياڻيءَ جي جهوليءَ ۾ درد کان زوردار ڪيهه ڪئي!!

Friday, October 10, 2014

وري آ پکي واهيري - حسين ڪپري

وري آ پکي واهيري

ڪھاڻي

حسين ڪپري



اڄڪلهه هر ڪو ماڻهو رومانس ۽ مارڌاڙ جون ڪهاڻيون پڙهڻ پسند ڪري ٿو. پکيءَ جي آکاڻيءَ ۾ اهڙي ڪا ڳالهه ڪونهي، جيڪا ڪنهن کي موهي هينئڙو هٿ ڪري سگهي. پر پوءِ به اوهان کي ٻڌائڻ ۾ ڪو هرج ڪونهي.

Tuesday, October 7, 2014

بادشاهه ۽ ڪاسبي - صائمه سنڌو ڪلوڙ

بادشاهه ۽ ڪاسبي
گجري لوڪ ڪهاڻي
مخحار الدين تبسم /صائمه سنڌو ڪلوڙ
هڪ ڳوٺ ۾ هڪ ڪاسبي رهندو هو. سندس هڪ ڌيءَ هئي، جنهن جو نالو روشني هو. جيڪا چنڊ کان وڌيڪ خوبصورت هئي. ڪاسبي جي زال مري ويئي هئي. گهر ۾ ڌيءَ ۽ پيءُ رهندا هئا. پيءُ کي اها اميد هئي ته هن جي سهڻيءَ ڌيءَ پيريءَ ۾ سندس خدمت ڪندي. هوريان هوريان هوءَ جوان ٿيڻ لڳي. هڪ ڏينهن ڌيءَ پنهنجي پيءُ کي چيو ته؛ ”بابا مون ماني پچائي آهي، تون ماني کاءُ ته مان جنهگ مان ڪاٺيون ڪري اچان.“ هن پيءُ کي ماني کارائي. پوءِ ڪهاڙي ۽ رسو کڻي، ڪاٺيون ڪرڻ هلي ويئي.

Sunday, October 5, 2014

ڪهاڻيءَ مان ڪهاڻين جو جنم - نصير سومرو

ڪهاڻيءَ مان ڪهاڻين جو جنم
نصير سومرو
(احساس شاعراڻي انداز ۾ ڳالهائي ٿو. ڪڏهن اڪيلائي ۾ ڪهاڻي ٻڌائي ٿو. ڪڏهن ناقداڻي نموني ڪهاڻيءَ جي ساڳيءَ طرح تسلسل ۾ هجڻ تي ويچاري ٿو. ڪڏهن خود ڪهاڻيڪار بڻجي ان ڏٺل غارين ۾ گهڙي پنهنجي شروعات جا نشان ڳولي ٿو. ڪڏهن، ميلي ۾ هلا گلا ڪندي تنهائي کان ڇوٽڪارو وٺي ٿو. ڪڏهن ٻين سان گڏجي، ڪڏهن اڪيلو مشڪري ڪري ٿو. هڪ ڪردار ۾ گهڻا ڪردار سمايل آهن.)
وڪيل: هجوم ۾ گم ٿي ويلن مان انسان کي ڳوليندو آهيان. هو گم ٿي ويو آهي. گمشدگي جو اشتهار هر شخص جي نرڙ تي چنبڙيل آهي.

جيئڻ جو ملهه - صائمه سنڌو ڪلوڙ

جيئڻ جو ملهه
ڪھاڻي
صائمه سنڌو ڪلوڙ
ويچاري پٽيوالي کي پوليس ايڏي ته مار ڏني جو هو صفا ساڻو ٿي ويو. پر پوءِ به پوليس کي هن جي هيڻي حال تي ڪو رحم ڪو نه آيو، پر اچي به ڇو! هنن ته هر حال ۾ هن کان پنجاهه هزار رپيا موٽائڻ ٿي چاهيا. تنهن ڪري پوليس وڌيڪ ٻن ڏينهن جو رمانڊ ورتو. پوليس وارا پٽيوالي کان پڇا ڪري ڪري ٿڪجي پيا. رکي رکي کيس ڏاڍي مار ڏيندا رهيا. پر هن ڏوهه نه باسيو. پوليس جو هن کان اڳ شايد ئي ڪنهن اهڙي پڪي ڏوهاريءَ سان واسطو پيو هجي. نيٺ مجبور ٿي سب انسپيڪٽر کيس وارن کان جهلي ڪاوڙ مان ڏند ڀڪوڙيندي چيو ته ”ياد رک، جيڪڏهن تون مري به وئين ته تو کي قبر مان ڪڍي به تو کان ڏوهه باسرائيندس!“