استاد بِدنَ
شريف الدين ميمڻ ڏيپلائي
ٿر جا ماڻهو انتهائي سٻاجهڙا آهن. سادگي جي انتها آهي. پر لڪڙ تاڙ، سڄي
ملڪ جي رکندا آهن. گهر ۾ ڀلي ڪو سڄو ٺڪر نه هجي. بي بي سي ٻڌڻ لاءِ هڪ عدد ريڊيو ضرور
هوندو. دنيا جو ٻيو ڪو به ڪم ڪن يا نه پر شام جو ۵
وڳي واريون مڪاني خبرون ضرور
ٻڌندا آهن. اهڙو ئي سادگي وارو ديس واسي آهي ”استاد بِدنَ“. هر ڪم جي لاءِ فٽ. ڪٿي
جي ڪو مزدور نه هوندو ته چوندس؛ ”يار استاد وارو ڪر، ٻن ٽن ٻورين کي ڪلهو ته ڏيار.“
ٿوري واکاڻ ٻڌڻ سان اُهي ٻوريون ڀلي ۲۰۰
هجن پر استاد بدن ۲۰۰ ٻوريون لاهي پوءِ پڇندو؛ ”بس،
ٻوريون ختم ٿيون.“ شل نه ڪٿي ٻڌي ڪي چار ماڻهو ڪچري پيا ڪن. اتي چانهه جو ٿرماس ڀرائي
ضرور پهچندو. پوءِ ڀلي کڻي آمريڪا جي صدر جي معاشقي جو موضوع هجي يا دبئي جي عربن جي
شڪار جي ڳالهه هجي يا نواز شريف ۽ مشرف جي جنگ هجي، عمران خان جو ڌرڻو هجي يا قومپرستن
جو سنڌ لاءِ ڪردار هجي. جيڪڏهن وارو مليو ته ٻن سؤ ٻورين کڻڻ وانگر ڳالهائڻ ۾ دير نه
ڪندو. پوءِ ان ۾ پنهنجو مؤقف رکڻ ۾ به دير نه لڳائيندو. ڪڏهن ڪڏهن ائين لڳندو آهي هي
ته ڪو لکيل پڙهيل Ph.D آهي.