مُرشد، مايا ۽ جوڳي
ڪريم لغاري
هو چنگچي رڪشا مان لهي واسينگ جي واهيري، ٽُٻڻي کي بگري ۾ وجهي ۽ بگري
کي ڪڇ ۾ هڻي شهر ۾ لڳندڙ مال پِڙي ۾ ائين ڪاهي پيو جيئن پوليس جي موبائيل ڳوٺن ۾ ڪاهي
پوندي آهي.
هڪ پاسي ٽائون آفيس واري پوٺي تي بيٺل مال جا ڌڻ، ماڻهو ۽ مختلف شيون
کپائيندڙ گهورڙين جي رش، ٻئي پاسي چانور، چڻا ۽ بوتلون کپائيندڙن جا گاڏا بيٺل هُئا.
جوڳي انهن گاڏن جي وچ واري رستي ۾ لهي پيو ۽ ڪٿي پنهنجي ويهڻ لاءِ جڳهه جي ڳولها ڪرڻ
لڳو. نيٺ هيڏانهن هوڏانهن جهوتون هڻڻ کانپوءِ کيس هڪڙي سنياسي جي ڀر ۾ هڪڙي جڳهه ملي
وئي، هو ديوار جي پاسي ۾ ويهي رهيو ۽ سمورو سامان کولي پنهنجي ڪاروبار کي لڳي ويو.
اچانڪ هڪڙي پاسي کان ڪنهن سندس ساڄي ٻانهن ۾ هٿ وجهندي ٻاهر هلڻ جو چيو. جوڳي جي چهري
تي احتجاج لهي آيو، پر هو بنا ڪجهه چوڻ جي پنهنجو سامان ميڙي همراهه سان هڪڙي پاسي
نڪري آيو.