ادب جو ڪارج، ادبي پرک ۽ اديبن جي ذميداري!
ارشاد ڪاغذي
ادب هڪ
آئيني مثل آهي جيڪو معاشري ۽ زندگي جي رخن کي ظاهر ڪري ٿو. ادب سماج جي تصوير ڏيکاري
ٿو، اهو اميج تصوراتي ۽ تخيل تي آڌاريل هوندو آهي ۽ تخليق جي رنگن سان رڱجي خوبصورت
ڏيک پسائي ٿو. اديب جو ڪم آهي ته جيڪو دنيا ۽ سماج ۾ وهي واپري ٿو ان جا نقش نگار
چٽا ڪري پڙهندڙن آڏو پيش ڪرڻ آهي . تخليقڪار پنهنجي قلم جي زور تي ٻاهرين دنيا جا
احساس، امنگون، اڌما، لاڳاپا، وهنوار، وارتا، خواب، خيال، فڪر ۽ ذڪر بيان ڪري ڄڻ
ته هڪ اولڙو پسائي ٿو.اديب ۽ ليکڪ پنهنجي وت ۽ وس آهر سماج کي تبديل ڪرڻ لاءِ
پنهنجي وسان هر ممڪن ڪوشش ڪندو رهي ٿو ۽ ان لاءِ تڪليفون برداشت ڪري ٿو. سچي ۽ کري
اديب جو اهو فرض آهي ته هو سماج کي بدلائڻ لاءِ قلم کي استعمال ڪري ٻين کي راحت
پهچائڻ جو بندوبست ڪري. دنيا ۾ جيڪي اديب، ڏاها ۽ انقلابي پيدا ٿيا آهن تن جي
تخليقن سوسائٽي تي گھري ڇاپ ڇڏي آهي ۽ ان جي اثر جي ڪري سماج ۾ سڌارو، تبديلي ۽
انقلاب برپا ٿيو آهي. انهن جي تحريرن اهڙو چمتڪار ڪري ڏيکاريو جو غلط ريتون ۽
رسمون ۽ غليظ خيال ۽ ظلم جي دنيا جا بنياد لڏي ويا ۽ هڪ نئون سماج اسريو ۽ نسريو.
انهن جي اندازي ۽ عقيدي، علم ۽ عمل -نظم توڙي نثر، ادبي توڙي فيلسوفِياڻي لکڻين- دنيا
جي ماڻهن ۽ ثقافتن مٿان گھرو اثر وڌو. عالمن، اديبن ۽ ليکڪن پنهنجي پر ۾ جدا جدا ۽
گڏجي علم و ادب سان پنهنجي ديس جي آزادي ۽ خوشحاليءَ لاءِ جاکوڙ ڪندا رهيا. ڪڏهن
هو الڳ ۽ اڪيلي هوندي به انجمن هئا ته ڪڏهن هو گڏجي ادب ۽ علم جا گلستان بنجي
پنهنجي پورهئي ۽ جدوجهد سان ديس ڀائين ۽ سماج ۾ نئون ڦيرو ۽ انقلاب آندو. ڪيترين
صورتن ۽ سببن جي ڪري دنيا جي تاريخ ۾ اهڙا واقعا ۽ لقاءَ به ٿيا آهن جو هڪ ڄڻي
(واحد فرد) پنهنجي علم، ادب، شعور، ڏاهپ ۽ ادراڪ جي بل بوتي تي هڪ تحريڪ پيدا ڪري
تبديلي جو گس ڏنو ۽ پنهنجي مهانتا جو ڪارنامو سرانجام ڏئي پنهنجو فرض پورو ڪيو.