هڪ طوائف جو خط - ڪرشن چندر

هڪ طوائف جو خط

پنڊت جواهر لال نهرو ۽ محمد علي جناح جي نالي

ڪرشن چندر

ڊاڪٽر سريش هوتچنداڻي      

مون کي اميد آهي ته هن کان پهرين توهان کي ڪنهن طوائف جو خط ڪو نه مليو هوندو، ۽ اها به اُميد ڪيان ٿي ته اڄ تائين توهان مُنهنجي ۽ مون جهڙين ٻين طوائفن جي شڪل به نه ڏٺي هوندي. اهو به ڄاڻان ٿي ته منهنجو توهان کي هي خط لکڻ ڪيتري حد تائين ناگوار آهي ۽ اُهو به اهڙو کليل خط.....!!! پر ڇا ڪيان حالتون ڪجهه اهڙيون آهن ۽ اِنهن ٻنهي ڇوڪرين جي ضرورت به ايتري شديد آهي جو آئون هي خط لکڻ کانسواءِ رهي نٿي سگهان. هي خط آئون نه پئي لکان، هي خط مون کان بيلا ۽ بتول لکرائي رهيون آهن. تنهن ڪري معاف ڪندا، هڪ نيچ ۽ ڪريل عورت توهان کي ايتري دليري ۽ بي باڪيءَ سان خط لکي رهي آهي. آئون دل سان معافي چاهيان ٿي. جيڪڏهن خط جي ڪا ڳالهه توهان کي بُري لڳي ته اُن کي منهنجي مجبوري سمجهي درگذر ڪجو.

پڄاڻان پرين - انور پيرزادو

پڄاڻان پرين

ڪهاڻي

انور پيرزادو

منڍُ:

دهل تي ڏونڪو لڳو، مڙس اچي متا، لانگوٽا کنيل، ڪراين ۾ رومال ٻڌل، ڳچين ۾ تائٿ، ڏورن ۾ ڪارا سڳا. موٽيل ۽ ڪراڙن جي هت ڀيڻي ڪا نه هئي. کوهه کوٽڻو هو، کوهه به چاليهه هٿ هيٺ وڃڻو هو. رونشو به هو ته مڙسيءَ جي به ڳالهه هئي. ڳوٺ جا ننڍا، وڏا، زالون، مرد، ڪراڙا ۽ جوان اچي مَنهنَ ۾ گڏ ٿيا هئا. تر جا ناليوارا ڪوڏيا ميدان ۾ لٿل هئا، جوانن جون نيون ٺپرايل ڪوڏرون به ڏسڻ وٽان هيون. سچي رڪ جا ڦر، ساڳ جا ڳن، جن تي چٽ گل نڪتل، آڏو به هئي پٿر جهڙي چيڪي مٽي، لپو هڻ ته گٿو آن! ڪوڏرون چيڪاٽ پيون ڪن، زمين وڄي پئي! هوڏانهن به جوانن جا هٿ هئا، رڳو کوهه ته کوٽڻو ڪو نه هو، نالو به ڪڍرائڻو هو، گهڙي نه گذري ته مڙس پگهر ۾ ڇلِ ٿي ويا پر جيئن ڏينهن تتو، تيئن مڙس متو، واري ڪار لڳي پئي هئي.