پاند نه ڇڏيان پرينءَ جو
شگفته جبين
خبر نه ٿي پوي ته تبديلي جي هن تسلسل ۾ نه ڄاڻ ڪيئن وقت جي بدلجندڙ
ساعتن سان گڏوگڏ هر شيءِ ايتري جلدي بدلجي وڃي ٿي... پاڻيءَ جو آخري ڍڪ ڀري، وائين
گلاس کي ميز تي رکندي، هن عجيب انداز ۾ چيو؛ “مون کي ريسٽورنٽ جي فينسي لائيٽن جي
رنگين جرڪندڙ روشني ۾ هن کي غور سان ڏٺو ۽ مرڪ چپن تي آڻي ٿڪل لهجي ۾ چيم “علي!
اسان جي وچ ۾ جيڪو بي نام رشتو بي معنيٰ تعلق جڙيل آهي، اهو ڪنهن تبديلي جي موسم
جو محتاج ناهي. شايد اها اسان جي بخت جي خوشنصيبي آهي جو وقت جي تيز وهندڙ رواني ۾
ايترو وقت هڪ ٻئي کان بيخبر رهي به هن تپندڙ ڀونءِ تي هيڏو اجهاڳ پنڌ جهاڳي اڄ
اسان هڪ ٻئي جي سامهون آهيون... اسان جي دلين ۾ هڪ ٻئي لاءِ اها ساڳي همدردي، اهو
ساڳيو احساس آهي جيڪو 10 سال اڳ يونيورسٽي ۾ هو.”