گھگھو ۽ چور - منظور ڪوھيار

گھگھو ۽ چور

(ننڍڙي ڪهاڻي)

منظور ڪوھيار

عمر کائي چڙهيو آهيان. پر عادتون اڃان ٻارن واريون آهن. شام جو ملير (ڪراچي) جي بادل نالي جي وٽ وٺيون پسار پئي ڪيم، ته گھگھوءَ جي گھرڙي تي نظر پئجي وئي. اڳٺ جي ڦندڻ مان ڌاڳو ڪڍي؛ گھگھوءَ جي گھرڙي ۾ ڌاڳي جي هڪ سري کي لاهيندي ڦيرائيندي، لانڍسان سان چوڻ شروع ڪيم:

”گھگھو ڙي گھگھو، تنهنجي گھر ۾ چور گھريا ٿي!“

گھگھو ڪو ردعمل نه ڏيکاريو.

مان وري کيس چتاءُ ڏنو:

”اڙي، گھگھو ڙي گھگھو!..تنهنجي گھر ۾ چور گھريا ٿي!“

گھگھو اندران جواب ڏنو:

”تنهنجي گھر ۾ جو بانڪا چور ويٺا آهن، تو ڪهڙو آڱوٺو پٽيو آ؛ جو مون جيتامڙي کي ٿو جتائين؟“

مون هيڏانهن هوڏانهن ڏٺو، ته ڪو ڏسي يا ٻڌي ته نه ٿو ۽ پوءِ ڌاڳو اڇلائي، ڪنڌ هيٺ ڪري کڻي پويان پير ڪيم.

 

(منظور ڪوھيار جي فيسبڪ پوسٽ ۲۰ جنوري ۲۰۱۵ع تي رکيل)

 

 

The Sandburg and the Thief.

(English translation of Story)

Translated by:

Zulfiqar Ali Kamboh

I am old but the habits are still childish. In the evening, I was walking near the Badal river in Malir-Karachi and I saw the house of Sandburg (Ghughu). Then I remove the thread from the front loop and taking off one end of the thread and turning it, I began to say softly:

"Ghughu, Ghughu, there are thieves in your house!"

Ghugho showed no reaction.

I warned him again:

"Oh, Ghughu Ghughu! ..thieves want in your house!"

Ghughu replied inwardly:

"When the bank robbers are sitting in your house, what kind of nest do you have? Who wants me as far as I can?”

I looked here and there, no one could see or hear, and then I dropped the thread, lowered my shoulder and stepped behind.