بلئڪ هول جو انت - ھدايت منگي

بلئڪ هول جو انت

علامتي ڪهاڻي

ھدايت منگي

        ... هيءُ ته ڪو ردي آهي. اصل صفا ردي ماڻهو. ۽ هي ماڻهو ئي وري کيس غلط نالن سان به سڏين ٿا. ڪو صحيح نالو ته اڃا مٿس ڪنهن رکيو ئي ناهي. ڪتو ٿا سڏينس، جيڪو وفادار آهي ۽ ٻچڪر تي پڇ لوڏيندو مالڪ جي پيرن ۾ اچي پوندو آهي. هيءُ به ائين ڪندو آهي، پر اهو منجهس اجهاڳ اوڳڻن مان فقط هڪ ئي آهي.

گڏهه، مالڪ جا سمورا نه ته به پنهنجي وت کان وڌيڪ بار به گهليندو آهي. پر هي ته مالڪن جا سڀ بار ڪلهن تي کڻڻ کان پيو ڪيٻائي. گڏهه جهڙو به ته نه ٿيو.

        ۽ هونئن ته اهو مڪروهه پکي به سهڻين کنڀڙاٽين وارن پک - پکيئڙن سميت فضائن ۾ اڏامي سگهندو آهي، پر لهندو اچي گند جي ڍير تي، ان ڪري اهڙي ئي هن جي ٻي تشبيهه به ٺهي ٿي.

        اها خصلت به منجهس آهي، پر رڳو انهن نالن سان سندس تعارف ڪافي ڪونه ٿو ٿئي. جيڪر ڪائنات مان ڳولهي ڦولهي ڪنهن به مڪروهه شيءِ سان کيس مشابهه ڪجي پر اها ڳالهه هن جي اجگر جيڏي مڪروهه وجود کي، پوريءَ ريت بيان ڪرڻ لاءِ به ڪافي ٿيندي.

        هو ڳالهائي سگهي ٿو، ان ڪري کيس ماڻهو به ڪوٺيو وڃي ٿو. ڏاڙهي ٿو، ان ڪري ڪُتي واري وصف به منجهس پڪ سان ملي ٿي. بار جهلڻ کان ڳرو ٿي ٿو وڃينس ته پستيون هنيون، هينگون ٿو ڏئي، وري اچي ٿو ڪنهن بي گناهه جي غيبت تي ته اصل صفا الائي ڇا ڇا بڪيو وڃي.

        بم گولو سڄو وقت چيلهه سان ٻڌيون ٿو گهمي، ان ڪري کوڙ ساتري جيئري خلق کانئس ڊنل آهي. وري ساڳيون ئي وصفون رکندڙن چوڌاري ميڙاڪو به کڻي هنيو اٿس.

        هوڪرا پيا پون، اصل ڪن ٻنججي ويا آهن. ايڏي ڪوڙهيل بَڪَ جو سڀ حواس محسوس ڪن. ڪو حواس ان جي اثر کان آجو نه. وري عجب اهو ته سڄو وايومنڊل هن هڪ وائڙي جي ڪري وائڙو. رڳ رڳ تي سندس ڇڪ محسوس ٿيندڙ، ڄڻ ڪائنات، هيءُ وايو منڊل ڪنهن بلئڪ هول ۾ ڳيهجندو پيو وڃي. بلئڪ هول ڪائنات کي ڳهي فنا ڪندڙ عنصر.

        تخليق ۽ تعمير جي فنا جو پڙاڏو. ۽ ان جي لڳاتار گونج. پولارن جي هن گهري پور کي ته ڪائنات ڳڙڪائڻ ۾ اربين سال اڃان لڳندا، پر هي ته پاڻ واري ڪائنات ڳهي ويو آهي، هيترڙي ٿورڙي عرصي ۾، بس رڳي ڳيت کان معزور آهي.

        ۽ نڙيءَ ۾ ٽنبيل هن ڪانَ ڪڍڻ وارو، ڪو ڪونهيس. ماءُ کي سلام چئي. وڏ وڏاندرا واڳون، ۽ جيڪي سندس واهرو به آهن، اهي به اهو ڪنڊو نٿا ڪڍي سگهنس.

        - ۽ ڪتي جي وس جي ڳالهه ڪانهي جو سڄي شهر کي ڏاڙهي.

        - گڏهه نيٺ ڳوري ٻوجهي هيٺان اچي گذاري ويندو.

        - گنهنخور ڪنهن به وقت، کنڀن سوڌو، پنهنجي خوراڪ اندر ئي گپجي مرڻو آهي.

        ۽ بلئڪ هول ڪائنات جو هڪ ابهم جزو آهي، ڇا ڳڙڪائي، ڇا ڳڙڪائيندو؟ مات اچڻي اٿس، سا اچي مٿان ڪڙڪي اٿس...