پارٽنر
ھدايت منگي
ڪهاڻيءَ جي پڄاڻي؛
مان گرومندر ويجهو باغيچي ۾ هڪ کٽ، ٻه
پراڻيون بئگون، کجيءَ جو هڪ ٿيلهو، ٽي رلهيون، گاديلو ۽ فراسي، ڪتابن جي هڪ بيڊڪ ۽
ٿورو ٻيو سامان ڀر ۾ رکيو، سوچي رهيو آهيان، منهنجي ذهن ۾ ٻُري رهيون آهن اڌ ڪلاڪ
اڳ ڪيل اهي ڳالهيون جيڪي مون کان ڪڏهن نه وسرنديون.
ڪهاڻيءَ جو منڍ؛
”انساني مسئلي جي
ڳالهه ڪري تون اجايون مون کي قائل ڪرڻ جي ڪوشش نه ڪر.“
”نيٺ ان کي ڪهڙو
مسئلو سڏيون؟ مان هونئن ته ڪيترو به ساڌُ سمجهيو ويندو هجان، پر اهو به فقط
پاڙيسرين لاءِ نه؟ ٻاهر ته مان عورتن سان تعلقات بابت ايڏو سيريس ڪونه رهيو آهيان.
پاڙي ۾ ڪڏهن اهڙو ڪم نه ڪيو اٿم، جنهن مان منهنجي شخصيت هرو ڀرو بدڪرداريءَ واري
بکندي هجي..........“
” ۽ هي ڇا آهي؟ انڊر
ويئر پائي ۽ ڪمرو ڇڏي اچي ٿو ڏاڪڻ ويجهو ٻاهر بيهين. هن ساڳي فلور توڙي مٿين فليٽن
جون عورتون ته هتان ئي ٿيون لنگهن، پر تون جيئن جو تيئن اُڀو بيٺو هوندو آهين.
ڪڏهن اهو به خيال ڪيو اٿئي ته، متان اُگهاڙو ته نٿو ٿيان...........؟“
” پر ان تي ڪڏهن
ڪنهن اعتراض ئي نه ڪيو آهي. مون سان ته هي پاڙي واريون ڇوڪريون توڙي سندن مائرون
گڏجي اچي بيهنديون آهن ۽ ڪلاڪن جا ڪلاڪ بيهي ڪچهريون
ڪنديون آهن.
ڪڏهن
ڪنهن ٽوڪيو ئي ناهي. سندن مرد به اتي ئي مونسان بيهي ڪچهريون ڪندا آهن، هن ئي حالت
۾، ڪڏهن سياست ته ڪڏهن فائين آرٽس تي.“
ته
ان جو مطلب اهو ناهي ته تون ائين ئي حياتيءَ جا نِيم ٺاهي ڇڏين. ايلفيءَ جي سماجي
اٿڻي ويهڻي هر هنڌ ته ڪانهي؟ تون ائين ئي بيٺو ڇوڪرين ۽ سندن سڻڀين مائرن سان
ڪچهريون ڪرين ۽ ڪنهن توکي نه ٽوڪيو، ان ڪري توکي مباهه آهي.“
”هونئن
نه ته ڇا؟ تون سمجهين ٿو ته اندر ۾ ضرور ڪنهن کي اعتراض هوندو پر چئي نٿا سگهن.“
”الائي
ڪهڙيون ڳالهيون ٿو ڪرين...........ميان، ائين نه آهي.........هي رنوٽيون ته اک ٽيٽ
ڪري نهاري به وٺنديون آهن، بلڪه اڪثر هڪ ٻئي جي اک ٽيٽ پڪڙي به وٺنديون آهن ۽
پوءِ....“
”يار
ڪڏهن ته سنجيده به ٿيندو ڪر......تو اسان پنهنجن گهرن ۾ حياتيءَ جو اڪثر حصو
گذاريو آهي. اتي به ڪڏهن اهڙي آزاديءَ کي استعمال ڪيو اٿئون؟..............
ڇا
اتي به اهڙي حجت ۽ هوڙهيائي ڪئي اٿئون............؟“
”ڏس مسٽر! تون اجايو حجائتو ٿيندو پيو وڃين. نٿو چوانءِ ته
مٿي تي چڙهندو ٿو وڃين. مان ڪڏهن تنهنجي ماءُ ڀيڻ آڏو ته ڪڇو پائي ڪونه اچي بيٺو
آهيان جو گهر جا نانءَ ٿو وٺين.... ڀڙوا، ڪڃر، هليو وڃ هتان ته لاهيانءِ نه
هاج....... حرامي، ذليل...... نه کپي توجهڙو ڪڃر پارٽنر........ رذيل..........“
No comments:
Post a Comment