تخليقي سفر ۽ ٻهڙو ڪتو
ننڍڙي ڪھاڻي
منظور ڪوھيار
ڪجھ ڏينهن اڳ، تخليقي ادب لکڻ
جو موڊ ٿيو. پر ڳليءَ جو هڪ آواره ٻهڙو، ڏني نه وتي، در ٻاهران بيهي ڀونڪڻ لڳو.
جنهن بليخم ڪري وڌو. لکڻ ۾ رخنو پئي پيو.
ڪالھ شام جو ڪکو خان کان فون تي
ان جو علاج پڇيم. ٻڌايائين ته: ”جڏهن به اهو ٻهڙو ڀونڪڻ شروع ڪري ته چوندو ڪرينس
ته: ’ڀونڪ ڪتا، ڀونڪ! تو کي صاحب ڏنو شوق!‘ ته پاڻهين بس ڪري ويندو!“
چيومانس؛ ”جي بس ڪرڻ بجاءِ ويتر
ڀونڪي ته پوءِ؟“
”نه بس ڪري ته تون اهو ذهن ۾
رکي پنهنجو تخليقي سفر جاري رک ته ’ليکڪ لکندو رهي، ڪتو ڀونڪندو رهي!‘“
اڄ انهيءَ تي عمل ڪيم ته هڪ ڪهاڻي
ازخود لکجي وئي.
(منظور ڪوھيار جي فيسبڪ پوسٽ ۲۵ اپريل ۲۰۲۴ع تي رکيل/ کنيل)
No comments:
Post a Comment