مرد گھٽ، مريض وڌيڪ
ننڍڙي ڪھاڻي
ارشاد شيخ
ورھاڱي کان اڳ ھندو
مسلمان منهن تي ٻن اکين وانگر ھوندا ھيا.
لکنئو ۾ ميونيسيپل ڪارپوريشن
جي اليڪشن ٿي. ناچڻي دلربا جان ھدايت، وارڊ مان فارم ڀرايو. اتي نيڪ، شريف ۽
ھوشيار حڪيم، شمس الدين رھندو ھو.
سنگت ساٿ ايلاز ڪري،
ھن جو فارم دلربا جان جي مخالفت ۾ ڀرايو. وڏا رنگ رچي ويا. سٺو زمانو. نفرت جو
نانء نشان ڪو نه. شام جو دلربا جان چوڪ تي نچي، نعرا لڳي وڃن. ھوڪرا. خوشين جا خزانا
سندن پيرن ۾. اصل مزا ھجن. دلربا واري ڌر نعرو ٺاھيو:
“نبض ڏيکاريو
حڪيم کي، ووٽ ڏيو دلربا کي.”
حڪيم صاحب جي ڌر
وري نعرا ھڻي:
“دل آ دلربا
جي، ووٽ آ حڪيم جو.”
خير. امن امان سان
اليڪشن ٿي. حڪيم شمس الدين صاحب خير خوبيء سان کٽي ويو.
الا! الا! ڇا ته
مان مريادا ۽ اخلاق ھو.
شام جو دلربا جان گلن جو ھار کڻي، حڪيم صاحب جي مطب تي وئي. ھن کي ھار پارائي، مبارڪون ڏيندي، کلندي چوڻ لڳس: ”حڪيم صاحب! مان اليڪشن ھارائي ويم! باقي خبر پئجي ويم ته؛ اسان جي شھر ۾ مرد گھٽ، مريض وڌيڪ آهن.”
(آدرش/ ارشاد شيخ جي فيسبڪ پوسٽ تان کنيل)
No comments:
Post a Comment