ڪاٻاڙ
ننڍڙي ڪھاڻي
عابد مظھر
ھو ھر ھفتي صدر ڪراچي ۾ پراڻن ڪتابن جي ڪاٻاڙ مان پراڻا ڪتاب خريد ڪرڻ ويندو ھو. ڪيترائي ڀيرا کيس وڏن وڏن اديبن جا، ڪن دوستن کي سوکڙي ڏنل اھم ڪتاب ملي ويندا ھئا، اھي اڌ بھا ۾ خريد ڪري، خوش به ٿيندو ھو. اھڙا ڪتاب خريدڻ وقت، پريشان ٿي سوچيندو بہ ھو ته، اسان جي اديبن جي دوستن کي به شابس ھجي، پنھنجي اديب دوستن جي ڪتابن جو قدر ايترو اٿن.
بختاور مکيءَ جي ناول جو جائزو
ناول جو اڀياس
اڪبر لغاري
هِي ناول ان دور جو قصو آهي، جڏهن انگريزن، مکي ٻيلي کي ختم ڪرڻ جو فيصلو ڪيو. مکي ٻيلو، اتي صدين کان رهندڙ ماڻهن، جانورن، پکين ۽ جيت جڻين جي آماجگاهه ۽ آسائش سان گڏ، هزارين خاندانن ۽ انهن جي چوپائي مال جي گذران جو ذريعو هو. هتي رهندڙ ماڻهن جي ثقافتي زندگيءَ جو بنياد ۽ محور سندن مال متاع تي هو. جيڪڏهن مينهيون، ڍڳيون، ٻڪريون ۽ رڍون خوش ته انهن تي گذران ڪندڙ ماڻهو به خوش. مکي ٻيلي ۾ مال لاءِ گاھ پٺي سان گڏ، ڳوٺاڻن جي اجهي اڏڻ لاءِ ڪاٺ ۽ ڪک پن سان گڏ، ٻيو به گھڻو ڪجھ هو.
ڳوٺاڻن جي سادي زندگي، جنهن ۾ سڪون ۽ باهمي احترام سان گڏ، جھيڙا جھٽا، چوريون چڪاريون ۽ انهن جون ڇيڙيون نبيريون به هيون، جيڪي زرعي ۽ مالوند سماج جون حصو هونديون آهن. سڀ ڪجھ ٺيڪ هلي رهيو هو پر جڏهن ڌاڙيلن جو آزار وڌيو ته انگريزن، مکي ٻيلي کي ختم ڪرڻ جو فيصلو ڪيو.
مائيڪل اينجلو
(ريختہ ڪھاڻي)
ڪھاڻيڪار: گلزار
سنڌيڪار؛ انجنيئر عبدالوھاب سھتو
فلورينس کان آئي، مائيڪل اينجلو کي وري پنج سال ٿي ويا ھيا. روم کان دل کٽي ٿيڻ لڳي ھيس.
”روم ۾ ڪو چھرو ئي ڪو نه ٿو ھٿ اچي. چھري تي ڪو ڪردار ئي نه ٿو نظر اچي. مڙئي ھڪجھڙا ٿا لڳن پيا.“ ھن پوپ جولئس کي ٻڌايو ھيو.
”منھنجي چھري تي تو کي ڇا ٿو نظر اچي؟“ جولئس پڇيو ھيس؛ ”ھڪ ٻرندڙ ميڻ بتي!“
جولئس ٿوري وقفي کان پوءِ مرڪيو. اينجلو جي اُگرين ڳالھين ٻڌڻ جو ھو ھيراڪ ھيو. ”ھا! مون کي ڄاڻ آھي ته تون چوڻ ڇا ٿو چاھين. ھزارين ميڻ بتين ۾ ھڪ ٻرندڙ ميڻ بتي، جنھن کي ماڻھو پوڄا جي وقت گرجا جي آلٽر تي ٻاري ڇڏيندا آھن.“
اينجلو ماٺ ئي رھيو...
